"Dans alsof er niemand toekijkt, zing alsof er niemand luistert, heb lief alsof je nooit bent gekwetst en leef alsof de hemel op aarde is."
3/11/2019 0 Reacties Colum: DecidofobieIk zit te staren naar het lege bestand op mijn computerscherm. De cursor flikkert heen en weer en het bestand is vooralsnog leeg. Naast mij ligt een lijst met talloze ideeën voor de column die ik moet schrijven. Ik staar uit het raam en probeer een keuze te maken tussen de onderwerpen, maar de twijfel is te groot. Het lukt mij niet om de keuze te maken.
En dat heb ik niet alleen bij het kiezen van onderwerpen. Nee, ‘s ochtends weet ik niet wat ik aan moet doen, wat ik moet eten en ik weet niet welke studie ik moet volgen. Volgens mij noemen mensen dit keuzestress. Ik noem het decidofobie, de angst om keuzes te maken. Ik ervaar, zo gezegd, veel stress omtrent het maken van keuzes, maar wat dieper ligt is de angst voor het maken van de verkeerde beslissing. Diep in mijn hart weet ik wel wat ik echt wil, denk ik. Maar het hardop uitspreken is een ander verhaal. Ik durf geen definitieve keuze te maken over belangrijke zaken in mijn leven. De sprong is te ver, de stap is te groot. Dit gevoel heb ik eigenlijk pas sinds kort. Sinds ik merk dat ik straks mijn intrede moet gaan maken in de grote, volwassen wereld. De wereld mag dan straks wel aan mijn voeten liggen maar de twijfel ligt ook voortdurend op de loer. En dat de twijfel op de loer ligt merk ik. Aan echt alles. Zelf dacht ik altijd dat dat fout was en dat je dan een zwakke persoonlijkheid had, totdat ik in een tijdschrift een quote tegenkwam: “Twijfelen is het begin van wijsheid”. Zo erg is het dus niet om te twijfelen. Het hoort bij het leven, de twijfel mag er zijn en maakt mij zelfs wijzer, hoe fijn is dat. Ondertussen is het onderwerp van mijn column gevonden. Ik kijk naar een bestand vol woorden en zelfinzichten met een glimlach. Er is toch een keuze dat ik heb kunnen maken en ik ben er nog wijzer van geworden ook.
0 Reacties
|
AuteurHey hoi, |